Hoewel elke route slechts enkele uren lang is, heeft het voldoende diepgang om vermakelijk te zijn. Persoonlijk was ik ook best blij met deze relatief korte routes. Niet elke otome hoeft routes te hebben van meer dan tien uur. Het is daardoor heerlijk om af en toe in een aantal avonden een route uit te spelen. Veel onderlinge connecties zijn er niet, dus je hoeft je ook niet te haasten om alle routes achter elkaar uit te spelen.
De hoofdpersoon is als een leeg canvas. Jij als speler zal er zelf een invulling aan moeten geven. Zo praat ze niet; je hoort alleen haar gedachtes. Dat is best gek als je dat niet gewend bent. Ook heeft ze geen ogen. Al die dingen worden gedaan zodat jij als speler zelf jezelf kan verplaatsen in dat personage. Dat is iets wat je moet liggen. Over het algemeen is het best goed uitgewerkt en werkt het zelfs ook voor mensen die niet zichzelf willen verplaatsen in het personage.
Al met al is Sympathy Kiss een vermakelijk en luchtig tussendoortje. Het weet de speler te raken en te verrassen. Ook heeft het als voordeel dat de routes niet al te lang zijn, waardoor je de game makkelijk oppakt.
Verberg. 
